Νεκρωτική Εντεροκολίτιδα

Η ακριβής αιτιολογία της νεκρωτικής εντεροκολίτιδας παραμένει άγνωστη και ασαφής. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η προωρότητα αποτελεί τον πλέον σημαντικό παράγοντα κινδύνου. Στα πρόωρα νεογνά, η εμφάνιση της νεκρωτικής εντεροκολίτιδας δεν φαίνεται να συνδέεται με κάποιον περιγεννητικό παράγοντα, αλλά μάλλον σχετίζεται με την ανωριμότητα του γαστρεντερικού συστήματος και ιδιαίτερα με την αιμοδυναμική αστάθεια και τη μειωμένη ανοσιακή επάρκεια. Η ανωριμότητα του γαστρεντερικού συστήματος λόγω προωρότητας σε συνδυασμό με το χαμηλό βάρος γέννησης αποτελούν τους πλέον σημαντικούς παράγοντες κινδύνου αναφορικά με την εμφάνιση της νεκρωτικής εντεροκολίτιδας. 

Η συχνότητα εμφάνισης της νεκρωτικής εντεροκολίτιδας καθώς και η θνητότητά της, σχετίζονται αντίστροφα με το βάρος γέννησης και την ηλικία κύησης.

Η θεραπευτική αντιμετώπιση της νεκρωτικής εντεροκολίτιδας είναι κυρίως συντηρητική και εξαρτάται κατά κύριο λόγο από το στάδιο της νόσου.

Περιλαμβάνει διακοπή της σίτισης, ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιοτικών, αποσυμφόρηση του εντέρου. Η παρακολούθηση  γίνεται με ακτινογραφίες κοιλίας.

Οι επιπλοκές της νεκρωτικής εντεροκολίτιδας μπορεί να χρειαστούν χειρουργική θεραπεία. Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι:

1. Τοποθέτηση σωλήνα παροχέτευσης στην περιτοναϊκή κοιλότητα.
2. Λαπαροτομία για δημιουργία στομίας.
3. Πρωτογενή αναστόμωση του εντέρου

Οι επιπλοκές της νεκρωτικής εντεροκολίτιδας χωρίζονται σε τρεις υποκατηγορίες:

Α: Επιπλοκές της ίδιας της νόσου και της μη σωστής έγκαιρης διάγνωσης.

Β. Άμεσες μετεγχειρητικές επιπλοκές

Γ. Απώτερες επιπλοκές.

Α. Επιπλοκές της ίδιας της νόσου και της μη σωστής και έγκαιρης διάγνωσης

Η πιο συχνή επιπλοκή της νόσου είναι η διάτρηση του εντέρου από τη διαταραχή του εντερικού φραγμού λόγω της εισβολής των μικροβίων.  Η διάτρηση μπορεί να είναι τοπική μονήρης ή εκτεταμένη και οδηγεί σε τοπική ή γενικευμένη περιτονίτιδα.

Σε χαμηλού βάρους πρόωρα νεογνά η σήψη είναι συνήθης επιπλοκή. Μπορεί να αποβεί θανατηφόρα σε συνδυασμό με την ήδη βεβαρυμένη κατάσταση του προώρου.

Β. Άμεσες μετεγχειρητικές επιπλοκές

1. Σήψη
2. Απόφραξη εντέρου λόγω συμφύσεων
3. Στενώσεις
4. Διαπύηση τραύματος
5. Ενδοκοιλιακό απόστημα
6. Συρίγγια
7. Συμβάματα από στομία
8. Υποτροπή της νόσου
9. Σύνδρομο βραχέως εντέρου.

Γ. Απώτερες επιπλοκές.

Επιπλοκές και μετέπειτα προβλήματα στα νεογνά με νεκρωτική εντεροκολίτιδα που επιζούν είναι αρκετά σύνηθες φαινόμενο. Νεογνά με νεκρωτική εντεροκολίτιδα που αντιμετωπίστηκαν είτε φαρμακευτικά είτε χειρουργικά, παρουσιάζουν διάφορες επιπλοκές όπως: χολόσταση, ηπατοκυτταρική βλάβη, δυσαπορρόφηση λιποδιαλυτών βιταμινών (Α, D, E, K), ανεπάρκεια ιχνοστοιχείων, ηπατική ανεπάρκεια και πυλαία υπέρταση εξ αιτίας της παρατεταμένης παρεντερικής διατροφής.

Η νεκρωτική εντεροκολίτιδα σχετίζεται με καθυστερημένη ανάπτυξη και νευροαναπτυξιακές διαταραχές. Σημειώνεται ότι τα προβλήματα είναι περισσότερα και μεγαλύτερης έκτασης στις περιπτώσεις χειρουργικής αντιμετώπισης της νεκρωτικής εντεροκολίτιδας.

Στενώσεις εντέρου σε ασθενείς με νεκρωτική εντεροκολίτιδα είναι δυνατόν να παρατηρηθούν και αρκετά χρόνια μετά την ίαση της νόσου. Εξελκώσεις στην περιοχή της αναστόμωσης 5-13 χρόνια μετά.